Ostatnimi czasy w moim przedszkolu odbył się niecodzienny projekt. Studenci psychologii chcieli przeprowadzić małe badanie dotyczące dzieci, które uczą się w moim przedszkolu. Ponieważ rodzice wyrazili zgodę, postanowiłem nie blokować niczego tylko zobaczyć o co też może chodzić.

Głównie rozchodziło się o zwykłe krzesła przedszkolne.

Tak, to nie żart. Prace magisterskie tych studentów miały zostać oparte o nasze zwykłe, proste krzesła, jakich mieliśmy w przedszkolu multum. Badanie samo w sobie bardzo mnie zaciekawiło, i z zaangażowaniem przyglądałem się kolejnym krokom młodych studentów. Początkowo każde krzesło przedszkolne wyglądało tak samo. Projekt studentów zakładał, że dzieci będą mogły same zadecydować o tym, jak będzie wyglądało ich krzesło. Każdy ruch dzieci w tym temacie był szczegółowo opisywany. Część dzieci sprawiła, że ich krzesła zaczęły wyglądać jak z zupełnie innego świata. Malowali je farbami, naklejali wycinanki, robili z nich cuda. Oczywiście jedno krzesło przedszkolne było przypisane jednemu dziecku. Wyniki badań niestety nie były dostępne od razu, dlatego też czekając z niecierpliwością na ich opinie, sam postanowiłem przeanalizować to, co wydarzyło się ostatnio w moim przedszkolu. Otóż najbardziej uzdolnione dzieci generalnie nie starały się, by ich krzesła wyglądały niecodziennie czy zjawiskowo. Inni z kolei potrafili spędzić cały dzień sprawiając, że ich krzesło będzie wyglądało jeszcze lepiej. Czekanie na wyniki badań z interpretacją ekspertów było naprawdę wyczerpujące i każdego dnia sprawdzałem, czy nie wysłali mi już wyników.

Wyniki oczywiście wysłali, z tym że z ogromnym wyprzedzeniem. Ani suche fakty, ani ich interpretacje okazały się nie być tak odkrywcze, jak się tego spodziewałem. Mimo wszystko eksperyment był bardzo ciekawy.